បុណ្យណូអែល (Noël) ដែលគេនាំគ្នាប្រារព្វជារៀងរាល់ឆ្នាំនេះ
យកលំនាំតាមបែបអាមេរិកាំង និងជាបុណ្យសាំង នីកូឡា (saint Nicolas)
តាមរបែបអ៊ឺរ៉ុប។ នៅអាមេរិក «លោកតាណូអែល»មានឈ្មោះថា «សានតា ក្លូស (Santa
Claus - ឈ្មោះហៅតាម សំនៀងរបស់ជនជាតិហូឡង់)» ហើយបានចេញជារូបរាងឡើង
នៅសតវត្សទី១៩។ នៅបារាំង គេទើបនឹងចាប់ផ្ដើមនិយាយខ្លាំង ពី«លោកតាណូអែល»
នៅកណ្ដាលសតវត្សទី២០ប៉ុណ្ណោះ។ ការងាររបស់ «សានតា ក្លូស ឬ លោកតាណូអែល»
គឺគាត់ដើរចែកអំណោយ ទៅគ្រប់កូនក្មេងណាដែលស្លូតបូត ត្រឹមត្រូវ
នៅក្នុងរាត្រីបុណ្យថ្ងៃទី២៤ ចូលមកថ្ងៃទី២៥ធ្នូ។
«លោកតាណូអែល» ឬ «សានតា ក្លូស» កំពុងដើរតាមផ្ទះចែកអំណោយ។ រូបភាពគំនូរ។
«លោកតាណូអែល» ក៏ត្រូវបានគេប្រារព្វ យករូបរាងតាម ជូលេនីស (Julenisse)
មនុស្សតូចល្អិតមានពុកមាត់សរ ពាក់មួកវែងស្រួចចុង របស់ជនជាតិអ៊ឺរ៉ុបខាងជើង
(ស៊ុយអែដ និងណ័រវេស) ដែលដើរយកអំណោយ អោយកូនក្មេង នៅពេលបុណ្យ
កណ្ដាលរដូវធ្លាក់ទឹកកក។
តែបើទោះជាការនិទានតៗគ្នា មានយ៉ាងច្រើនសម្បូរបែបយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ពេលនេះ គេបានចាត់ទុកជាទូទៅ ថា«លោកតាណូអែល» ជាមនុស្សចាស់ចិត្តល្អម្នាក់ មានពុកមាត់សរវែង ស្លៀកពាក់ខោអាវក្រាស់ ពណ៌ក្រហម និងមានជាយពណ៌សរ។ គាត់រស់នៅតំបន់ខាងជើងនៃផែនដី គ្របដណ្ដប់ដោយព្រិល និងដើរចែកអំណោយអោយដល់ក្មេងៗ។ «លោកតាណូអែល» មានយានជំនិះមួយ អាចហោះបាន និងចូលចែកអំណោយតាមបំពង់ផ្សែងនៃចង្ក្រានកម្ដៅ តាមផ្ទះនីមួយៗ។
ប្រវត្តិរបស់ «សាំង នីកូឡា (saint Nicolas)» ឬ «លោកតាណូអែល»
ដើមកំណើតនៃ«លោកតាណូអែល» ជាសាំង នីកូឡា (saint Nicolas - បុព្វជិក ឈ្មោះ នីកូឡា) ដែលជាបុព្វជិកពិតម្នាក់ ក្នុងសាសាគ្រឹស្តិ៍ ដែលមានជីវិតរស់នៅតាំងពី សតវត្សទី៣ នៅក្បែរនឹងទីក្រុង អានតាលីយ៉ា (Antalya) ក្នុងផ្នែកខាងត្បូងនៃប្រទេសទួរគីសព្វថ្ងៃ។ តាមគម្ពីដែលបានសរសេរទុក បុព្វជិក ឈ្មោះ នីកូឡា នេះបានជួយសង្គ្រោះជីវិត កុមារបាន៣នាក់។ ចាប់តាំងពីសតវត្សទី១៦មក វីរភាពរបស់បុព្វជិក ត្រូវបានគេលើកយកមកនិយាយ យ៉ាងច្រើនឡើងវិញ តាមរយះតួអង្គរបស់លោកឪពុក ហ្វូអេតារ (Fouettard) ដែលបានប្រើរំពាត់ខ្សែរតី វាយបីសាចកុមារជាច្រើននាក់។ តែតួអង្គនេះ មិនត្រូវបានគេលើកយកមកនិទានឡើងវិញ ក្នុងព្រេងកថារបស់ «សានតា ក្លូស»ទេ។
នៅអ៊ឺរ៉ុប ជំនឿដែលនិយាយទាក់ទងនឹងរដូវធ្លាក់ទឹកកក បានកើតមានតាំងពីយូរយារណាស់មកហើយ។ ដើម្បីបញ្ជៀសការភិតភ័យនឹងអន្ធការ ទំនៀមទំលាប់សាសនាចម្រុះមួយ បានប្រាប់អោយមនុស្សវ័យក្មេងៗ ជាច្រើននាក់ ចាប់ដៃបន្តគ្នា និងដើរពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយទៀត ដើម្បីសុំការដាក់ទាន។ នៅពីមុខក្បួននេះ មានមនុស្សចាស់ម្នាក់ ជាអ្នកដឹកនាំ ហើយគេបានហៅឈ្មោះគាត់ថា«ណូអែល»។ ឈ្មោះនេះ បានលេចលឺឡើងនៅនៃអ៊ឺរ៉ុបខាងលិច ជាពិសេសនៅក្នុងប្រទេសបារាំង នៅក្រោយបន្ទាប់ពីសតវត្សទី១២មកនោះ។ នៅក្នុងយុគសម័យកណ្ដាល ព្រះវិហារកាតូលីកមានបំណងចង់អោយគេជំនួស តួអង្គតំណាងសាសនាចម្រុះនេះ ជាបុព្វជិកនៃសាសនាគ្រឹស្តិ៍វិញ។ ដូច្នេះហើយ វាត្រូវចំនឹងប្រវត្តិរឿងរបស់ បុព្វជិក នីកូឡា នេះតែម្ដង ដែលចាប់ពីពេលនោះ បានក្លាយទៅជាបុព្វជិកមួយរូប ក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ ថាជាអ្នកការពារទៅដល់កុមារទាំងឡាយ។ គេបានជ្រើសរើសយក ថ្ងៃទី៦ធ្នូ ក្នុងរដូវធ្លាក់ទឹកកក ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ដើម្បីធ្វើបុណ្យរំលឹកពីបុព្វជិករូបនេះ និងបានសាងរូបតំណាងអោយបុព្វជិក ជាបុរសចំណាស់ មានពុកមាត់វែង (...)។
នៅក្នុងសម័យកាល នៃកំណែរទម្រង់ ពួកអ្នកកាន់សាសនាគ្រឹស្ត៍ និកាយប្រូតេស្តង់ បានបោះបង់ចោលតួអង្គ បុព្វជិក នីកូឡា ហើយបានដាក់ជំនួសវិញ នូវ«កូនរបស់ព្រះយេស៊ូ»។ នៅប្រទេសហូឡង់ បុព្វជិក នីកូឡា បានក្លាយជាតួអង្គមួយទៀត ពាក់កណ្ដាលជាជនសមញ្ញ មានឈ្មោះថា «សានតា ក្លូស»។ នៅសតវត្សទី១៨ ចក្រភពអាឡឺម៉ង់ បានបង្កើតឡើងនូវ របៀបរបបរស់នៅ និងច្បាប់ទំលាប់ នៃ«ភាពកណ្ដាលមិនប្រកាន់សាសនា» ហើយបានជំនួសគ្រប់តួអង្គទាំងអស់ខាងលើ ដោយនិមិត្តរូបចាស់បូរាណមួយរបស់ខ្លួន ដែលមានលក្ខណៈដូចទៅនឹងតួអង្គក្នុងរឿងនិទាន។
ស្របពេលជាមួយគ្នានោះ សហរដ្ឋអាមេរិក បានយកទំលាប់របស់ប្រទេសហូឡង់ ដើម្បីប្រារព្ធពិធីបុណ្យនេះ ដោយសារមកពីនៅសតវត្សទី១៨ ពួកជនជាតិហូឡង់ដ៏មានឥទ្ធិពល បានបង្កើតទីក្រុងមួយឈ្មោះ «អាមស្ទែដាមថ្មី» ដែលបានក្លាយ ជាទីក្រុង«ញ៉ូយក» នៅពេលពួកអង់គ្លេសចូលទៅកាន់កាប់បន្ទាប់ក្រោយមក។ ការប្រារព្ធធ្វើបុណ្យនេះ មានបំណងចង់អោយរង្វាន់ទៅកុមារស្លូតបូត ត្រឹមត្រូវ និងស្ដាប់បង្គាប់ តែបានដាក់ពិន័យទៅ កុមារណាដែលខិលខូច។
ក្នុងឆ្នាំ១៨២២ អ្នកផ្សាយសាសនាម្នាក់ ឈ្មោះ ក្លេមេន ក្លាគី ម័រ បានផ្សាយកំណាព្យមួយ និយាយពី«ការមកលេងរបស់ បុព្វជិក នីកូឡា» ដែលបានរៀបរាប់ពីចរិករបស់បុព្វជិកនេះ ថាមានចិត្តល្អ ជក់ខ្សៀរ និងញញឹមរាក់ទាក់។ កំណាព្យនេះ បានក្លាយជាគោលសំខាន់មួយទៀត សម្រាប់បកស្រាយពីបុណ្យនេះ ក្នុងសម័យកាលទំនើប។ កំណាព្យរបស់អ្នកផ្សាយសាសនា ត្រូវបានកាសែតសង់ទីនែល (Sentinel) នៃទីក្រុងញ៉ូយក យកទៅផ្សព្វផ្សាយនៅថ្ងៃទី២៣ ខែធ្នូ ឆ្នាំ១៨២៣ ហើយត្រូវបានកាសែតផ្សេងទៀត ដកស្រង់ផ្សាយបន្តបន្ទាប់ និងក្រោយមក មានការបកប្រែចេញទៅជាច្រើនភាសាក្នុងពិភពលោក។ ចំណែកឯប្រទេសអង់គ្លេស បានទទួលយកបុណ្យនេះមកប្រារព្ធ នៅចាប់ពីឆ្នាំ១៨៥០មក ខណៈប្រទេសបារាំងបាននៅស្មោះស្ម័គ្រ នឹងទំនៀមទំលាប់នៃតួអង្គ«លោកតាណូអែល»របស់ខ្លួន តែពិធីបុណ្យបានចាប់ផ្ដើមមានប្រជាប្រិយភាពខ្លាំង នៅក្រោយសង្គ្រាមលោកលើកទីពីរ បន្ទាប់ពីកងទ័ពអាមេរិក ចូលមកជួយបណ្ដេញអាឡឺម៉ង់ ចេញពីប្រទេស។
ចំពោះថ្ងៃទី២៥ខែធ្នូនេះ ជាថ្ងៃនៃការកំណត់ផ្សេងមួយទៀត ដើម្បីរំលឹកពីថ្ងៃចាប់កំណើតព្រះយេស៊ូ គ្រឹស្ដ៍ ដោយយោងទៅលើអត្ថបទសរសេរទុក នៅក្នុងព្រះគម្ពី អេវ៉ង់ជីល ( Évangiles) របស់បុព្វជិក លុច និង ម៉ាទីជើ។ ប៉ុន្តែថ្ងៃនេះ មិនមានទំនាក់ទនងអ្វីនឹងរូបរាងតំណាងរបស់«លោកតាណូអែល» ដែលតាមប្រវត្តិដូចបានរៀបរាប់ខាងលើ បានត្រូវគេប្រារព្ធនៅមុនថ្ងៃទី២៥ខែធ្នូនោះទេ។
នៅពេលបច្ចុប្បន្ន មានប្រទេសជាច្រើនផ្សេងទៀត ដែលមិនមានទំនៀមទំលាប់បែបសាសនាគ្រឹស្ត៍ ដូចយ៉ាងប្រទេសចិន បានកំណត់យកថ្ងៃទី ២៥ធ្នូ ដើម្បីធ្វើបុណ្យ «សានតា ក្លូស» ឬ«សាំង នីកូឡា» ឬ«លោកតាណូអែល» ហើយពួកគេបានតុបតែងផ្ទះសម្បែង ឬទីក្រុង ដើម្បីជាឱកាស ចែកចាយអំណោយ ឬរង្វាន់ទៅអោយផងគ្នា បរិភោគអាហារឆ្ងាញ់ៗ ជាលក្ខណៈសប្បាយជួបជុំគ្រួសារ៕
-------------------------------------------------------
ដោយ៖ ដាវុឌ្ឍា កែវ - ប៉ារីស ថ្ងៃទី២៣ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១២
រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង ដោយមនោរម្យព័ងអាំងហ្វូ។
«លោកតាណូអែល» ឬ «សានតា ក្លូស» កំពុងដើរតាមផ្ទះចែកអំណោយ។ រូបភាពគំនូរ។
តែបើទោះជាការនិទានតៗគ្នា មានយ៉ាងច្រើនសម្បូរបែបយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ពេលនេះ គេបានចាត់ទុកជាទូទៅ ថា«លោកតាណូអែល» ជាមនុស្សចាស់ចិត្តល្អម្នាក់ មានពុកមាត់សរវែង ស្លៀកពាក់ខោអាវក្រាស់ ពណ៌ក្រហម និងមានជាយពណ៌សរ។ គាត់រស់នៅតំបន់ខាងជើងនៃផែនដី គ្របដណ្ដប់ដោយព្រិល និងដើរចែកអំណោយអោយដល់ក្មេងៗ។ «លោកតាណូអែល» មានយានជំនិះមួយ អាចហោះបាន និងចូលចែកអំណោយតាមបំពង់ផ្សែងនៃចង្ក្រានកម្ដៅ តាមផ្ទះនីមួយៗ។
ប្រវត្តិរបស់ «សាំង នីកូឡា (saint Nicolas)» ឬ «លោកតាណូអែល»
ដើមកំណើតនៃ«លោកតាណូអែល» ជាសាំង នីកូឡា (saint Nicolas - បុព្វជិក ឈ្មោះ នីកូឡា) ដែលជាបុព្វជិកពិតម្នាក់ ក្នុងសាសាគ្រឹស្តិ៍ ដែលមានជីវិតរស់នៅតាំងពី សតវត្សទី៣ នៅក្បែរនឹងទីក្រុង អានតាលីយ៉ា (Antalya) ក្នុងផ្នែកខាងត្បូងនៃប្រទេសទួរគីសព្វថ្ងៃ។ តាមគម្ពីដែលបានសរសេរទុក បុព្វជិក ឈ្មោះ នីកូឡា នេះបានជួយសង្គ្រោះជីវិត កុមារបាន៣នាក់។ ចាប់តាំងពីសតវត្សទី១៦មក វីរភាពរបស់បុព្វជិក ត្រូវបានគេលើកយកមកនិយាយ យ៉ាងច្រើនឡើងវិញ តាមរយះតួអង្គរបស់លោកឪពុក ហ្វូអេតារ (Fouettard) ដែលបានប្រើរំពាត់ខ្សែរតី វាយបីសាចកុមារជាច្រើននាក់។ តែតួអង្គនេះ មិនត្រូវបានគេលើកយកមកនិទានឡើងវិញ ក្នុងព្រេងកថារបស់ «សានតា ក្លូស»ទេ។
នៅអ៊ឺរ៉ុប ជំនឿដែលនិយាយទាក់ទងនឹងរដូវធ្លាក់ទឹកកក បានកើតមានតាំងពីយូរយារណាស់មកហើយ។ ដើម្បីបញ្ជៀសការភិតភ័យនឹងអន្ធការ ទំនៀមទំលាប់សាសនាចម្រុះមួយ បានប្រាប់អោយមនុស្សវ័យក្មេងៗ ជាច្រើននាក់ ចាប់ដៃបន្តគ្នា និងដើរពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយទៀត ដើម្បីសុំការដាក់ទាន។ នៅពីមុខក្បួននេះ មានមនុស្សចាស់ម្នាក់ ជាអ្នកដឹកនាំ ហើយគេបានហៅឈ្មោះគាត់ថា«ណូអែល»។ ឈ្មោះនេះ បានលេចលឺឡើងនៅនៃអ៊ឺរ៉ុបខាងលិច ជាពិសេសនៅក្នុងប្រទេសបារាំង នៅក្រោយបន្ទាប់ពីសតវត្សទី១២មកនោះ។ នៅក្នុងយុគសម័យកណ្ដាល ព្រះវិហារកាតូលីកមានបំណងចង់អោយគេជំនួស តួអង្គតំណាងសាសនាចម្រុះនេះ ជាបុព្វជិកនៃសាសនាគ្រឹស្តិ៍វិញ។ ដូច្នេះហើយ វាត្រូវចំនឹងប្រវត្តិរឿងរបស់ បុព្វជិក នីកូឡា នេះតែម្ដង ដែលចាប់ពីពេលនោះ បានក្លាយទៅជាបុព្វជិកមួយរូប ក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ ថាជាអ្នកការពារទៅដល់កុមារទាំងឡាយ។ គេបានជ្រើសរើសយក ថ្ងៃទី៦ធ្នូ ក្នុងរដូវធ្លាក់ទឹកកក ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ដើម្បីធ្វើបុណ្យរំលឹកពីបុព្វជិករូបនេះ និងបានសាងរូបតំណាងអោយបុព្វជិក ជាបុរសចំណាស់ មានពុកមាត់វែង (...)។
នៅក្នុងសម័យកាល នៃកំណែរទម្រង់ ពួកអ្នកកាន់សាសនាគ្រឹស្ត៍ និកាយប្រូតេស្តង់ បានបោះបង់ចោលតួអង្គ បុព្វជិក នីកូឡា ហើយបានដាក់ជំនួសវិញ នូវ«កូនរបស់ព្រះយេស៊ូ»។ នៅប្រទេសហូឡង់ បុព្វជិក នីកូឡា បានក្លាយជាតួអង្គមួយទៀត ពាក់កណ្ដាលជាជនសមញ្ញ មានឈ្មោះថា «សានតា ក្លូស»។ នៅសតវត្សទី១៨ ចក្រភពអាឡឺម៉ង់ បានបង្កើតឡើងនូវ របៀបរបបរស់នៅ និងច្បាប់ទំលាប់ នៃ«ភាពកណ្ដាលមិនប្រកាន់សាសនា» ហើយបានជំនួសគ្រប់តួអង្គទាំងអស់ខាងលើ ដោយនិមិត្តរូបចាស់បូរាណមួយរបស់ខ្លួន ដែលមានលក្ខណៈដូចទៅនឹងតួអង្គក្នុងរឿងនិទាន។
ស្របពេលជាមួយគ្នានោះ សហរដ្ឋអាមេរិក បានយកទំលាប់របស់ប្រទេសហូឡង់ ដើម្បីប្រារព្ធពិធីបុណ្យនេះ ដោយសារមកពីនៅសតវត្សទី១៨ ពួកជនជាតិហូឡង់ដ៏មានឥទ្ធិពល បានបង្កើតទីក្រុងមួយឈ្មោះ «អាមស្ទែដាមថ្មី» ដែលបានក្លាយ ជាទីក្រុង«ញ៉ូយក» នៅពេលពួកអង់គ្លេសចូលទៅកាន់កាប់បន្ទាប់ក្រោយមក។ ការប្រារព្ធធ្វើបុណ្យនេះ មានបំណងចង់អោយរង្វាន់ទៅកុមារស្លូតបូត ត្រឹមត្រូវ និងស្ដាប់បង្គាប់ តែបានដាក់ពិន័យទៅ កុមារណាដែលខិលខូច។
ក្នុងឆ្នាំ១៨២២ អ្នកផ្សាយសាសនាម្នាក់ ឈ្មោះ ក្លេមេន ក្លាគី ម័រ បានផ្សាយកំណាព្យមួយ និយាយពី«ការមកលេងរបស់ បុព្វជិក នីកូឡា» ដែលបានរៀបរាប់ពីចរិករបស់បុព្វជិកនេះ ថាមានចិត្តល្អ ជក់ខ្សៀរ និងញញឹមរាក់ទាក់។ កំណាព្យនេះ បានក្លាយជាគោលសំខាន់មួយទៀត សម្រាប់បកស្រាយពីបុណ្យនេះ ក្នុងសម័យកាលទំនើប។ កំណាព្យរបស់អ្នកផ្សាយសាសនា ត្រូវបានកាសែតសង់ទីនែល (Sentinel) នៃទីក្រុងញ៉ូយក យកទៅផ្សព្វផ្សាយនៅថ្ងៃទី២៣ ខែធ្នូ ឆ្នាំ១៨២៣ ហើយត្រូវបានកាសែតផ្សេងទៀត ដកស្រង់ផ្សាយបន្តបន្ទាប់ និងក្រោយមក មានការបកប្រែចេញទៅជាច្រើនភាសាក្នុងពិភពលោក។ ចំណែកឯប្រទេសអង់គ្លេស បានទទួលយកបុណ្យនេះមកប្រារព្ធ នៅចាប់ពីឆ្នាំ១៨៥០មក ខណៈប្រទេសបារាំងបាននៅស្មោះស្ម័គ្រ នឹងទំនៀមទំលាប់នៃតួអង្គ«លោកតាណូអែល»របស់ខ្លួន តែពិធីបុណ្យបានចាប់ផ្ដើមមានប្រជាប្រិយភាពខ្លាំង នៅក្រោយសង្គ្រាមលោកលើកទីពីរ បន្ទាប់ពីកងទ័ពអាមេរិក ចូលមកជួយបណ្ដេញអាឡឺម៉ង់ ចេញពីប្រទេស។
ចំពោះថ្ងៃទី២៥ខែធ្នូនេះ ជាថ្ងៃនៃការកំណត់ផ្សេងមួយទៀត ដើម្បីរំលឹកពីថ្ងៃចាប់កំណើតព្រះយេស៊ូ គ្រឹស្ដ៍ ដោយយោងទៅលើអត្ថបទសរសេរទុក នៅក្នុងព្រះគម្ពី អេវ៉ង់ជីល ( Évangiles) របស់បុព្វជិក លុច និង ម៉ាទីជើ។ ប៉ុន្តែថ្ងៃនេះ មិនមានទំនាក់ទនងអ្វីនឹងរូបរាងតំណាងរបស់«លោកតាណូអែល» ដែលតាមប្រវត្តិដូចបានរៀបរាប់ខាងលើ បានត្រូវគេប្រារព្ធនៅមុនថ្ងៃទី២៥ខែធ្នូនោះទេ។
នៅពេលបច្ចុប្បន្ន មានប្រទេសជាច្រើនផ្សេងទៀត ដែលមិនមានទំនៀមទំលាប់បែបសាសនាគ្រឹស្ត៍ ដូចយ៉ាងប្រទេសចិន បានកំណត់យកថ្ងៃទី ២៥ធ្នូ ដើម្បីធ្វើបុណ្យ «សានតា ក្លូស» ឬ«សាំង នីកូឡា» ឬ«លោកតាណូអែល» ហើយពួកគេបានតុបតែងផ្ទះសម្បែង ឬទីក្រុង ដើម្បីជាឱកាស ចែកចាយអំណោយ ឬរង្វាន់ទៅអោយផងគ្នា បរិភោគអាហារឆ្ងាញ់ៗ ជាលក្ខណៈសប្បាយជួបជុំគ្រួសារ៕
-------------------------------------------------------
ដោយ៖ ដាវុឌ្ឍា កែវ - ប៉ារីស ថ្ងៃទី២៣ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១២
រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង ដោយមនោរម្យព័ងអាំងហ្វូ។
No comments:
Post a Comment