ពិណខ្មែរ(ចម្លាក់របាំនៅប្រសាទបាយ័ន)
ភ្លេងពិណពាទ្យ គឺត្រូវបានគេជឿថាមានប្រភពដើម នៅកំឡុងសម័យហ្វូណន ខណៈពេលក្រុមនោះ ត្រូវបានគេហៅថា ពិណបាង និងប្រើប្រាស់ឧបករណ៍ហៅថាពិណដែលគេជឿថាបានផ្សព្វផ្សាយមកពី ប្រទេសឥណ្ឌា។ បន្ទាប់មកក្នុងសម័យអង្គរ មានសាក្សីខ្លះថាមានក្រុមមួយទៀតហៅថា កុងពិត ដែលត្រូវបានហៅមកពីឧបករណ៍តន្ត្រីកុង។នៅពាក់ កណ្តាលសម័យនោះមានក្រុមពីរដែលបម្រើឱ្យតាមអ្នកព្រហ្មញ្ញសាសនានិង អ្នកកាន់ព្រះពុទ្ធសាសនាក្នុងចំណោមភ្លេងខ្មែរទាំងអស់ តន្ត្រីពិណពាទ្យ គឺឆ្លុះបញ្ចាំងពីអំណាចក្នុង សម័យអង្គរ ។
លុះដល់សម័យក្រោយៗមក ខ្មែរក៏បានកែប្រែផ្លាស់ប្តូរថែមថយគ្រឿងភ្លេងនេះ ឲ្យក្លាយទៅជាភ្លេងរបស់ខ្មែរ ។ សព្វថ្ងៃនេះ ភ្លេងពិណពាទ្យត្រូវបានចែកចេញជា ២វង់៖ ពិណពាទ្យវង់តូច (មានឧបករណ៍ចំនួន៥) និងពិណពាទ្យវង់ធំ (មានឧបករណ៍ចំនួន ១០)។ នៅក្នុងព្រះរាជវាំង មានឧបករណ៍ភ្លេងពិណពាទ្យពិសេសមួយបែបហៅថា ក្រុមមហោរីព្រះរាជទ្រព្យ (មានឧបករណ៍ចម្រុះច្រើនយ៉ាង ដល់ទៅ១៦គ្រឿង) ។ ខ្មែរប្រើវង់ភ្លេងពិណពាទ្យ ក្នុងការកំដររបាំបុរាណ ក្នុងពិធីបួងសួង (បន់ស្រន់ លាបំណន់) ក្នុងពិធីសាសនា (បុណ្យកឋិន បុណ្យផ្កា បំបួសនាគ ពុទ្ធាភិសេក…) ជួនកាលក្នុងពិធីតម្កល់សព ។
ដូច្នេះក្នុងនាមយើងទាំងអស់គ្នាជាកូនខ្មែរជំនាន់ក្រោយ ពុំគួរគប្បីហៅភ្លេងពិណពាទ្យដែលបុព្វបុរសយើងបានបន្សល់ទុកឲ្យ នេះថាជា ភ្លេងសៀមទៀតឡើយ ។
ឯកសារយោង៖
-ក្រសួងវប្បធម៌ និងវិចិត្រសិល្បៈ
-សៀវភៅ ”អរិយធម៌ខ្មែរ” អ្នកស្រី ត្រឹង ងា
No comments:
Post a Comment